Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ η σεξουαλικότητα είναι μια πανανθρώπινη ιδιότητα και αποτελεί θεμελιώδη διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η σεξουαλικότητα είναι το πρίσμα του προσδιορισμού του άνδρα, της γυναίκας και γενικότερα, του άλλου. Το πρίσμα αυτό είναι βιολογικό, γενετικό, ιατρικό, εκπαιδευτικό, ψυχολογικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, νομικό. Επίσης, η σεξουαλικότητα τροποποιείται μέσα από την επίσημη ή ανεπίσημη , την τυπική ή άτυπη, εκπαίδευση.
Φυσικά, η συζήτηση για τη σεξουαλικότητα δεν θα μπορούσε να είναι πολιτισμικά ουδέτερη καθώς τα ερωτήματα που εγείρονται εμπλέκουν και την προσωπική μας σεξουαλική βιογραφία.
Το ενδιαφέρον διερεύνησης της σεξουαλικότητας των ανθρώπων με νοητική αναπηρία ή/και ΔΑΦ ξεκινά την εποχή της κατάργησης των ιδρυμάτων κλειστής περίθαλψης και της αντικατάστασής τους από ένα σύστημα υπηρεσιών για να ζήσουν, κατά το δυνατόν, μια φυσιολογική ζωή. Η σεξουαλική εκπαίδευση δεν μπορεί να αγνοήσει ότι η σεξουαλικότητα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και όχι μια ιατροβιολογική κατηγορία, είναι δηλαδή ένα προϊόν κοινωνικών αλληλεπιδράσεων και ανθρώπινων σχέσεων.Όταν μιλάμε για ολοκληρωμένο πρόγραμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης μιλάμε για ένα πρόγραμμα, εξατομικευμένο στις ανάγκες και δυνατότητες του κάθε ωφελούμενου, που τον εκπαιδεύει μαζί με την οικογένειά του στις κοινωνικές δεξιότητες που απαιτούνται για την αναγνώριση και οριοθέτηση των επιθυμιών, στη διαφυλική οικειότητα, στην ατομική φροντίδα, στο σεβασμό και στη σεξουαλική υπευθυνότητα.
Ένα πρόγραμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης στην ΔΑΦ μπορεί να ιδωθεί μόνο σαν ένα ακόμα συστατικό στοιχείοτης εφαρμογής ολοκληρωμένου προγράμματος ανάπτυξης λειτουργικών δεξιοτήτων οι οποίες που θα δώσουν στο σημερινό μαθητή και αυριανό ενήλικα τα εφόδια για μια, κατά το μέγιστο, ικανότητα αυτόνομης διαβίωσης μέσα σε κοινωνικές σχέσεις.